به نقل از «مهر»

بررسی سوابق «عبداللطیف رشید» رئیس جمهور جدید عراق

تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۸۳۶۰۷

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: «عبداللطیف جمال رشید» امروز پنجشنبه با رأی نمایندگان پارلمان عراق به عنوان رئیس جمهور جدید این کشور انتخاب شد. او در دهم آگوست سال ۱۹۴۴ در شهر سلیمانیه عراق به دنیا آمد.

می توان گفت که عبداللطیف رشید یکی از اعضای تأثیرگذار اتحادیه میهنی کردستان است. او سابقه مشارکت در اقدامات مبارزاتی در زمان حکمرانی رژیم صدام معدوم را نیز در پرونده خود دارد و از کسانی است که در دوران صدام، با رژیم وی مبارزه کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او دوره تحصیلی لیسانس خود را در رشته مهندسی در دانشگاه لیورپول گذراند و با بورسیه مؤسسه «گالوست گلبنکیان» در دانشگاه منچستر فوق لیسانس گرفت و با بورسیه مؤسسه «رابرت ناکس» نیز دکترا را در همان دانشگاه گذراند و همزمان انجمن دانشجویان کرد در اروپا را رهبری می‌کرد.

مسیر سیاسی زندگی عبداللطیف رشید در دهه شصت قرن گذشته میلادی آغاز شد که وی ابتدا به حزب دموکرات کردستان پیوست و پس از مدتی به اتحادیه میهنی کردستان پیوست. رشید در چندین نشست و کنفرانس مخالفان صدام معدوم تا زمانی سرنگونی رژیم بعثی در سال ۲۰۰۳ مشارکت داشت.

عبداللطیف رشید از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱ در دانشگاه سلیمانیه تدریس می‌کرد. از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۹ در قالب شرکت «ویلیام هالکرو» برای توسعه و طراحی تأسیسات آبی عربستان مشغول به فعالیت شد. او همچنین در سودان، یمن و کویت نیز در پروژه‌های کشاورزی فعالیت کرده است.

رشید پس از سال ۲۰۰۳ یعنی سال سرنگونی رژیم صدام معدوم حضور سیاسی تاثیرگذاری داشت. وی سابقه تدریس در دانشگاه سلیمانیه عراق را هم دارد.

وی از سپتامبر ۲۰۰۳ تا دسامبر ۲۰۱۰ مسئولیت وزارت منابع آبی دولت عراق را در کابینه نوری المالکی برعهده داشت. او از دسامبر ۲۰۱۰ تا کنون مشاور برهم صالح رئیس جمهور کنونی عراق است.

اتحادیه میهنی کردستان عراق در سال ۲۰۱۸ میلادی، ملا بختیار و عبداللطیف رشید را برای تصدی ریاست جمهوری این کشور نامزد کرد.

نکته جالب درباره عبداللطیف رشید ۷۴ ساله این است که وی باجناق مرحوم جلال طالبانی اولین رئیس جمهور منتخب پس از سرنگونی رژیم بعثی صدام است.

کد خبر 5608507 رامین حسین آبادیان

منبع: مهر

کلیدواژه: عراق پارلمان عراق بغداد عبداللطیف رشید روسیه اوکراین عراق رژیم صهیونیستی ایالات متحده امریکا ولادیمیر پوتین جنگ اوکراین فلسطین مذاکرات ترسیم مرز لبنان و رژیم صهیونیستی لبنان عربستان سعودی جو بایدن مسکو ناتو عبداللطیف رشید رئیس جمهور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۸۳۶۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟

روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامه‌های تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».

به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان ‌که شرکت‌ها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق  فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.

یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلم‌های جانبازان شیمیایی نمی‌توانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاح‌های شیمیایی بگویند. هیچ‌کدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمی‌توانند از زبان رزمنده‌ای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشم‌هایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال می‌شوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسی‌اش یکی‌یکی از کار می‌افتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل می‌کند. همان‌طور که نمی‌توانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم می‌آورد و تاول‌های هولناکش با ریه رزمنده‌ای که آن را تنفس کرده چه می‌کند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه می‌کند...؟

کارخانه‌اش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آن‌ها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سال‌های آخر جنگ افشاگری‌های زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانی‌ها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثی‌ها ربوده بودند. این را براساس اعتراف‌های اندک‌اندک رسانه‌های غربی و بعدتر اعتراف‌های خود آلمانی‌ها می‌گوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگری‌های محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارش‌های مفصل نه‌تنها از ارسال سلاح‌های شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر می‌دهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندان‌های عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه می‌اندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق را می‌دهد. این کارخانه سالیانه یک‌میلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل می‌کند.

نه حتی یک یورو!
رسانه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت  تکفیری‌ها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سال‌های جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانی‌ها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را می‌فروخته‌اند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکت‌ها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایه‌گذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوق‌خطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعه‌ای همچون اکستازی را صادر می‌کرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانه‌ها، تحت پیگرد قرار می‌گیرد، اما مقام‌های دولتی آلمان به‌شدت از آن حمایت می‌کنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آن‌ها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی می‌شود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد می‌شود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمی‌شود!  

انتهای پیام